INFO: Linki z zdjęć.

Patrz na NAPISY na ZDJĘCIACH! :D

DODATEK: Najstarsze kino w Zabrzu- Kino ROMA!

Kino Roma - kino znajdujące się w Zabrzu przy ulicy Padlewskiego 4, najstarsze kino na Górnym Śląsku.

Zaprojektowane przez Prestinariego z Katowic i Beckera z Zawodzia zostało otwarte 22 grudnia 1912 roku pod ówczesną nazwą "Kino Lichtspielhaus". W 1945 roku nazwa została zmieniona na "Kino Wolność", a następnie na "Kino Roma". I do tych czas, można oglądać tam filmy :DD

INFO: Zdjęcia?

Zdjęcia możecie sciągnąć z profilu na Facebook'u. "Wszyscy Slązacy". Te zdjęcia można sciągać. Miłego dnia.

INFO: Z kąd je mam?

UWAGA! Wszystkie dane dotyczące tych zabytków... są z serwisu Wikipedia.pl . Dziękuje za wejście na bloga. Proszę o Parę Lajków na fejsie :).

Zabrze:Kościoły Św. Jana Chrzciciela i Św. Andrzeja Apostoła :)

Kościół pw. św. Andrzeja Apostoła w Zabrzu zlokalizowany przy ul. Wolności 196. Wzniesiony w latach 1865–1868^[2] według projektu budowniczego Assmanna (konsekrowany 6 maja 1868 roku) w stylu neoromańskim. W latach 1895-1896 powiększony o nawę boczną. Odnawiany w 1948 i latach 1964-1965. Obiekt na planie prostokąta, jednonawowy z kaplicą. Przekryty dachem dwuspadowym.Absyda zamknięta półkoliście. Na osi fasady wieża z dzwonnicą i zegarem nakryta wysokim hełmem. Naroża bryły kościoła akcentowane sterczynami. Elewacje z piaskowca, dekorowane detalami kamieniarskimi.

Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Zabrzu-Biskupicach, zlokalizowany przy ul. Bytomskiej 37, wzniesiony w latach 1853-1957, konsekrowany 11 listopada 1863 r. Obiekt w stylu neogotyckim, murowany z cegły, na planie krzyża łacińskiego. Prezbiterium zamknięte trójboczną absydą. Na osi fasady wysoka wieża w dolnej partii czworoboczna, w górnej ośmioboczna, nakryta wysokim hełmem(o konstrukcji kamiennej) dekorowanym czołgankami, a u nasady sterczynami. Na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu wieżyczka sygnaturki. Elewacje z przyporami nietynkowane z wysokim cokołemtynkowanym, wieńczone fryzem arkadkowym.

Kościół ufundowany przez rodzinę Ballestremów, której krypta grobowa znajduje się pod posadzką świątyni.

Kościół pw. św. Jana Chrzciciela jest najstarszym obiektem sakralnym w Zabrzu.

Zabrze: Kopalnia (SKANSEN) "Królowa Luiza" i Kopalnia "GUIDO"

Skansen Górniczy „Królowa Luiza” w Zabrzu (ul. Wolności) – na terenie założonej w 1791 r. kopalni węgla kamiennego, w jego skład wchodzą m.in. dawne wyrobiska Königin Luise Grube (Po II wojnie światowej i po zmianie państwowości Zabrza nazwano „Luizę” KWK „Zabrze”) , współczesne chodniki i komory kopalni „Zabrze”. Obejmuje obiekty wzniesione w drugiej połowie XIX w. m.in. budynek maszynowni i nadszybia byłego szybu Carnall. Został udostępniony publiczności w grudniu 1993 r. Oddział Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu

Parowa maszyna wyciągowa

Głównym zabytkiem skansenu jest parowa maszyna wyciągowa wyprodukowana w 1915 r. w hucie Prinz Rudolf w Dülmen, o mocy 2 tys. koni mechanicznych, która pozwalała opuszczać windy z prędkością 10 m/s. Można uczestniczyć w pokazie jej działania. W budynku nadszybia znajdują się warsztat szybowy i oddziałowa stacja ratownicza oraz ekspozycja urządzeń szybowych i łączności sygnalizacyjnej. Z platformy wieży szybowej (wys. 25 m) rozciąga się panorama Zabrza i sąsiednich miast.

Drugą część skansenu stanowi sztolnia z korytarzami podziemnymi o łącznej długości 1560 m, schodzących do głębokości 35 m. Wyrobiska i korytarze sztolni mają oddawać wygląd i klimat kopalni węgla. Zwiedzający mogą uczestniczyć w pokazie pracy struga, kombajnu ścianowego i chodnikowego.

Kopalnia "Guido" założona została w 1855 roku przez hrabiego Guido Henckel von Donnersmarcka i przyjęła nazwę od jego imienia. Jako pierwszy zaczęto drążyć szyb "Barbara". Wkrótce napotkano w nim jednak kurzawkę i natrafiono na uskok tektoniczny, co w 1856 r. spowodowało, po wykonaniu zaledwie 30 metrów, przerwanie drążenia szybu. Równolegle podjęto drążenie szybu "Concordia", w którym wkrótce założony został pierwszy poziom wydobywczy 80 m. Tu jednak prace również napotkały na trudności związane z zaburzeniami tektonicznymi, skutecznie utrudniającymi wydobycie. W 1862 r. na głębokości 117 m szyb "Concordia" przerwał warstwę wodonośną i został zatopiony. Aby zgromadzić kapitał inwestycyjny na jego odwodnienie i dalsze roboty górnicze Donnersmarck zawiązał spółkę z Górnośląskim Towarzystwem Kolejowym (Oberschlesische Eisenbahn Gesellschaft)^[1].

W 1870 r. przystąpiono do osuszenia szybu (który w międzyczasie przemianowano na "Guido"), po czym podjęto jego dalsze zgłębianie do 170 m. W 1872 r. wznowione zostało wydobycie na poziomie 80 m, a urobek wyciągano zainstalowanym wyciągiem z maszyną parową. Równocześnie trwały prace związane z drążeniem niezbędnego dla kopalni drugiego szybu, który na cześć wspólnika Donnersmarck nazwał szybem "Eisenbahn" ("Kolejowy"). W 1885 r. wydobyto rekordową w historii kopalni ilość węgla: 313 tys. ton, jednak z powodu generalnie niskiej rentowności już dwa lata później Donnersmarck sprzedał kopalnię Skarbowi Pruskiemu. Od tej chwili stanowiła ona własność państwową^[2]. Została ona włączona jako pole południowe do państwowej kopalni "Królowa Luiza".

W pierwszych latach XX w. na południe od kopalni "Guido" wybudowano nową kopalnię "Delbrück" ("Delbrückgrube" - późniejsza kopalnia "Makoszowy", obecnie "Sośnica-Makoszowy"), wydobywającąwęgiel koksujący. Obok niej powstała koksownia. W 1904 r. dokonano podziemnego połączenia wyrobisk obu kopalń, a w 1912 r. kopalnię "Guido" formalnie włączono do kopalni "Delbrück"^[1].

W 1922, po podziale Śląska, kopalnia "Guido" wraz z kopalnią "Delbrück" pozostały po stronie niemieckiej, wchodząc w skład państwowego koncernu "Preussag"^[2]. Po wyeksploatowaniu złóż węgla kopalnia "Guido" straciła na znaczeniu. W 1928 r. szyb "Guido" został unieruchomiony, a "Kolejowy" przestał pełnić funkcję szybu wydobywczego. Pozostał natomiast szybem zjazdowym dla załogi i materiałów (w sąsiedztwie powstał obszerny plac drzewny). Na poziomie 170 zostały natomiast zainstalowane urządzenia odwadniające, które wkrótce przejęły odwadnianie trzech kopalń: "Bielszowice", "Makoszowy" i samego "Guido". Po II wojnie światowej stała się nieczynnym rejonem kopalni "Makoszowy". W 1967 r. zakład przekształcono w kopalnię doświadczalną "M-300". W 1982 na terenie dawnej kopalni uruchomiono skansen, który działał do roku 1996. W czerwcu 2007 wznowiono ruch turystyczny^[3][4].

Zwiedzający dostają UNIFORM, KASK i LATARKĘ. luuuuuuuuuuuuubię zwiedzać :D

Guido to unikat na skalę światową, bowiem zachowane wyrobisko nie ma odpowiednika w innych ośrodkach muzealnych na świecie. Skansen tworzą korytarze na poziomach 170 i 320 metrów oraz zespół zabudowy powierzchniowej wraz z wyposażeniem technicznym. W kopalni można obejrzeć m.in. warstwową budowę geologiczną skał z objawami tektoniki.

Poziom 170 prezentuje metody wydobycia węgla i pracę górnika z przełomu XIX i XX wieku oraz historię tego przemysłu na obszarze Śląska. Poziom 170 charakteryzuje się interaktywną formułą zwiedzania, uzupełnioną efektami światła i dźwięku. Zgodnie z założeniem, wizyta w kopalni ma pozostawić u turysty niezapomniane wrażenia. Zadanie to ułatwi wykorzystanie efektów audiowizualnych – osoby zwiedzające zaskoczy trzeszczenie stropów, piski szczurów i rozmowy górników. Na poziome 170 można zobaczyć wspaniałą ekspozycję której opiekunem jest Grupa Powen-Wafapomp SA. Na zwiedzających czekać będzie wykwalifikowany przewodnik, którego zasób wiedzy z pewnością zaskoczy najbardziej dociekliwych tropicieli śladów przemysłowej przeszłości. Na poziomie 170 znajduje się również kaplica, która zostanie jednym z elementów trasy turystycznej oraz istotnym miejscem podczas ważnych świąt kościelnych i górniczych.

Poziom 320

Wyrobiska na tym poziomie są utrzymane w stanie jak najbardziej zbliżonym do pierwotnego, kiedy to górnicy po raz ostatni zakończyli pracę i opuścili kopalnię. To właśnie tu poczuć można klimat prawdziwej kopalni, dotknąć węgla, usłyszeć i zobaczyć potężne górnicze kombajny w ruchu ... - turyści po wyjściu jeszcze długo wspominają odbytą trasę. Część komór na tym poziomie jest już wykorzystana na działalność usługową i restauracyjną, odbywają się tu liczne koncerty, spotkania i przedstawienia teatralne. W pozostałych komorach będą m.in. wyświetlane zdjęcia z życia kopalni. Dodatkowo jedna z komór będzie umożliwiała odtwarzanie rozmów podczas akcji ratunkowej (np. wysyłanie komunikatów do dyspozytorni), w kolejnej zaś będzie można wysłuchać kilkuminutowego utworu muzyki poważnej jedynie przy kilku światłach punktowych.

Zabrze: Stara wieża ciśnień i Hotel Admiralspalat.

Trzydziestometrowa hutnicza wieża ciśnień w Zabrzu została wzniesiona w 1871 roku i jest najstarszą wieżą wodną na Śląsku. Całość przypomina ceglany kielich oparty na kamiennym cokole, a szczyt budowli stanowi metalowo – drewniana konstrukcja, w której niegdyś znajdował się zbiornik na wodę. Wieża została wpisana na listę obiektów zabytkowych, jednak jej stan z roku na rok się pogarsza. Wiele elementów konstrukcji (spiralne schody) jak i wyposażenia padło łupem miejscowych zbieraczy. Miasto w obawie przed zawaleniem się budowli zamurowało wejścia i postawiło tabliczki z zakazem wstępu. Przyszłość dla tego nietuzinkowego świadectwa śląskiego industrializmu XIX – XX wieku nie rysuje się zbyt kolorowo. Miasto nie ma pomysłów, ani planów na wykorzystanie potencjału budowli w celach promocyjnych, turystycznych, historycznych itp. choć jej usytuowanie jest nader atrakcyjne, gdyż znajduję się nieopodal Centrum Handlowego Platan Zabrze.

                             

Niestety... Wieża ciśnień padła ofiarą "Złomiarzy".

Hotel Admiralspalast w Zabrzu − budynek był budowany cztery lata od roku 1924. Był oddawany do użytku etapami.

Jako pierwsza w hotelu działała Piwiarnia Bawarska. Część hotelowa znajdowała się na piętrach od dwa do cztery.

Po II wojnie św. hotel nazywał się Prezydent, następnie Przodownik i Monopol.

Obecnie (2012) trwa remont mający na celu ponowne otwarcie.

Zabrze: Kościół św. Jadwigi i Cmentarz Żydowski.

Kościół św. Jadwigi w Zabrzu – drewniany kościół zlokalizowany przy ul. Wolności 504 w Zabrzu. Kościół znajduje się na  Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.

Powstały w 1929 roku z inicjatywy proboszcza parafii św. Franciszka z Asyżu) ks. Józefa Benneka, wg projektu architekta Karola Kuttentodta. Obiekt na planie dwunastoboku z czterema ośmiobocznymiwieżami. Kryty wysokim dachem wielospadowym wykończonym dachówką ceramiczną, hełmy wież kryte blachą miedzianą. Kościół znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa śląskiego.

We wnętrzu organy z XIX wieku zbudowane przez firmę Gebruder Walter.

W latach 2005/2006 ze względu na szkody spowodowane mrozami, ks. proboszcz Jerzy Pająk zadecydował o zmianie dachówek na dolnej części dachu kościoła.

Cmentarz żydowski w Zabrzu – cmentarz żydowski w Zabrzu położony przy ul. Cmentarnej^[1]. Kirkut ten został założony w 1872^[2]. Powodem jego założenia było powstanie gminy żydowskiej w Zabrzu oraz utrudnienia w grzebaniu zmarłych, gdyż najbliższe kirkuty znajdowały się wówczas w Bytomiu i Gliwicach. Działka na cmentarz została podarowana gminie żydowskiej przez księcia Guido Henckela Donnersmarcka. Większością spraw związanych z uroczystościami pogrzebowymi zajmowało się Święte Bractwo "Chewra Kadisza"^[3]. Wyjątkowość tego kirkutu wynika z zestawienia w jednym miejscu skromnych macew z monumentalnymi grobowcami rodzinnymi, które należy uznać za symbol częściowej asymilacji społeczności żydowskiej z pruską. Cmentarz zajmuje powierzchnię ok. 2,2 ha^[4].

Pogrzeby odbywały się tutaj od 1872 r. do 1954, w którym to zaprzestano grzebania zmarłych na tym cmentarzu. W 14 kwaterach pochowany zostało ponad 678 osób. Najstarszymi nagrobkami stanowią nagrobki Moritza Adlera oraz Johanny Friedmann, obaj zmarłych w 1872. Na cmentarzu zachowało się około 500 nagrobków.

W przeszłości cmentarz został pozbawiony opieki, co przyśpieszyło jego dewastację, a wiele marmurowych i granitowych nagrobków zostało skradzionych. W latach 1991-1992 dwukrotnie zniszczono cmentarz. Opiekę nad cmentarzem sprawuje od 1989 Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzem Żydowskim w Zabrzu. Ciekawostką może być to, że na terenie cmentarza rośnie 266 drzew 13 gatunków^[3].

Zabrze: Dom muzyki i tańca i Teatr Nowy.

Dom Muzyki i Tańca – hala widowiskowo-rozrywkowa, wzniesiona w 1959 r. w Zabrzu, według projektu architektów Zygmunta Majerskiego i Juliana Duchowicza. Miejsce licznych imprez rozrywkowych o charakterze lokalnym i ogólnopolskim. Jedna z czołowych sal w Polsce pod względem wielkości, o bardzo dobrych parametrach akustycznych i możliwościach technicznych. Od 1992 r. miejsce koncertów "Serce za serce" Fundacji Rozwoju Kardiochirurgii im. prof. Zbigniewa Religi w których brali udział m.in.: Plácido Domingo, José Carreras i Chris de Burgh

Dom Muzyki i tańca w Zabrzu. Zdjęcie po ukończeniu budowy. Aktualnie ma 53 Lata.

Teatr Nowy w Zabrzu im. Gustawa Morcinka, utworzony w 1959 r. Siedzibą teatru jest zabytkowy budynek dawnego kasyna Huty Donnersmarcka, wzniesiony w 1901 r. Ten teatr zajmuje się głównie dramatem. Teatr Nowy ma powyżej 100 lat. Ten teatr został wybudowany przez Niemców.